من سازم : بندی آواز . برگیرم ، بنوازم. برتارم زخمه         
لا می زن ، راه فنا می زن         
من دودم: می پیچم، می لغزم ، نابودم.         
می سوزم ، می سوزم : فانوس تمنایم . گل کن تو مرا ، و درآ.         
آیینه شدم ، از روشن و از سایه بری بودم . دیو و پری آمد ،         
دیو و پری بودم . در بی خبری بودم.         
قرآن بالای سرم ، بالش من انجیل ، بستر من تورات ، وزبر پوشم اوستا، می بینم خواب:         
بودایی در نیلوفر آب.         
هر جا گل های نیایش رست ، من چیدم . دسته گلی دارم ، محراب تو دور از دست: او بالا،         
من در پست.         
خوشبو سخنم ، نی ؟ باد بیا می بردم ، بی توشه شدم در کوه کجا ، گل چیدم ، گل خوردم.         
در رگ ها همهمه ای دارم ، از چشمه خود آبم زن ، آبم زن.         
و به من یک قطه گوارا کن ، شورم را زیبا کن .         
باد انگیز ، درهای سخن بشکن ، جا پای صدای می روب. هم دود چرا می بر، هم موج من و ما و شما می بر.         
ز شبم تا لاله بیرنگی پل بنشان ، زین رویا در چشمم گل         
بنشان ، گل بنشان.          

سهراب سپهری